Een dagje legaal spacen in Breda. Klinkt leuk maar dat is het niet altijd. De vorige keer - 3 maanden geleden - ben ik er onwijs ziek van geweest. Net na het infuus op de terugweg zat ik op mijn knieen op de vloer en met mijn hoofd in mijn handen op de autostoel. Gevaarlijk, ja maar ik kon gewoon echt niet normaal in de auto zitten. Jan reed zo snel mogelijk naar huis, het is maar goed dat we niet zijn aangehouden. Daarna ben ik nog een week of twee onwijs misselijk geweest. Vandaag gaan we dan dus ook een stapje minder. Fingers crossed. Woensdag had ik een afspraak bij de neurochirurg in verband met de hernia. Met een week of vijf word ik al geopereerd. Hier had ik niet op gerekend in verband met Corona en de achterstanden waar je ze op het nieuws over hoort. Maar zij hebben geen lange wachtlijsten en kunnen daarbij de urgentie aangeven. Spannend?! Nee, eigenlijk vind ik het niet super spannend en is dit iets wat ik ‘’gewoon’’ weer aanpak. Het spannendste aan heel de operatie vind ik het hele Hydrocortison-gebeuren. Zeker nadat het vorig jaar januari fout is gegaan. Toen ik afgelopen september in Heerlen ben geopereerd hebben ze - volgens protocol - gedurende 72 uur een Hydrocortison infuus gegeven. Dit zullen ze dan nu ook in Veldhoven moeten doen. Dat zou in ieder geval ook mentaal wel rust geven.
|
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |