Na de armbandjes, de engeltjes, de kleurplaten wekte wéér iets anders mijn aandacht. Kan dat bij mij, jazeker ook kan ik mijn aandacht wel eens ergens bij houden. Je kent het wel die leuke stoffen slingers waar dan de naam van een kind op staat, super super leuk! Al langer dacht ik ‘Oh wat zou het gaaf zijn als ik die ook kon maken’. Maar ja, je hebt er wel een naaimachine voor nodig en die heb ik of ja had ik niet. Ook kwam ik allerlei leuke dingetjes tegen zoals een mandje, een kussentje en slaapzakjes voor de caafjes en ook die wilde ik natuurlijk zelf maken. Uiteindelijk trok dat mij over de streep want ook al kocht ik het van mijn lang gespaarde spaarcentjes, het zou ook wel wat besparen, uiteindelijk. De afgelopen weken heeft mijn moeder mij dus leren naaien en geholpen met de dingen die ik graag wilde maken.
8 Comments
Afgelopen vrijdag was het de 25ste Wereld ME-dag. Internationaal werd er aandacht gevraagd voor ME patiënten en hun mantelzorgers. Dit jaar organiseerde MillionsMissing de actie LightuptheNight. In het Nederlands VerlichtME. De Niagara Falls in Canada, de City Hall in San Francisco en de Erasmusburg in Rotterdam, onder andere waren zij verlicht in het ME-blauw. Ontzettend trots was ik dat Eindhoven ook mee deed met als resultaat dat het Evoluon blauw was verlicht. Het zijn mooie foto’s geworden.
Ik zit op de leuning van de bank, langs de bak van de meisjes. Ik zit wat in elkaar gezakt en staar naar de meiden. Ze zijn lopen wat rond, drinken wat, eten wat en lopen weer een rondje. Jan is aan het stofzuigen en ziet mij een beetje moedeloos voor mij uit staren, met tranen in mijn ogen. Hij zet de stofzuiger uit en vraagt ‘Liefje, wat is er?!’ waarop ik antwoord ‘Misschien is dit wel hoe het hoort te zijn?!’. Hij kijkt mij vragend aan en zegt ‘Wat hoort zo te zijn?!’. Ik voel de tranen in mijn ogen branden, een traan rolt over mijn wang en ik zeg ‘Nou gewoon, jij, ik en twee cavia’s. Misschien is ons ‘gezin’ zo wel gewoon compleet en hoort er geen kindje bij’. Hij kijkt mij aan, slikt even, loopt naar mij toe en zegt ‘Ik weet het niet liefje’. Hij gaat op de bank zitten, trekt mij achterover en houdt mij stevig vast. Er rollen weer wat tranen over mijn wangen. ‘Waarom?!’
|
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |