Daar ging ik dan, woensdagochtend half 11 gewapend met oa beide ouders, een lekkere lunch, een kussen en een vragenlijst. Dit keer ging mam ook mee op wereldreis. Mam heeft altijd in de zorg gewerkt en weet dus hoe ze moet spuiten maar omdat we het deze afspraak eigenlijk samen met de verpleegkundige zouden gaan doen, ging ze mee. Mooi voor pap, die dacht de dans te ontspringen maar helaas... We hadden zoveel vragen dat de afspraak erg uitliep en we niet hebben gespoten.
0 Comments
Ik mis je… Ik mis je schaterlach… Ik mis je impulsiviteit… Ik mis je torenhoge optimisme… Ik mis je gezelligheid… Ik mis je gedans en gesjans… Ik mis je drukte… Maar naast jou mis ik ook dingen… Ik mis een baan… Ik mis het om mijn eigen centjes te verdienen en daar geen zorgen over… Ik mis de avondjes naar de bioscoop… Ik mis de avondjes op het terras… Ik mis de avondjes dat ik mee naar het darten ging… Ik mis de avondjes dat we samen op de bank hingen en film keken… Ik mis de avondjes in de kroeg… Ik mis het om naar verjaardagen te gaan… Ik mis het om naar mijn grootouders en oom te kunnen gaan… Maar ook mis ik bepaalde gevoelens… Ik mis het gevoel belangrijk te zijn… Ik mis het gevoel een verschil te maken… Ik mis het gevoel dat ik kreeg als ik mensen hielp... De afgelopen 5 jaar ben ik dingen van mijzelf gaan missen, dingen die ik graag deed en bepaalde gevoelens. Het is 5 jaar geleden dat mijn leven als een kaartenhuis ineen viel. 5!!! jaar, kan je het je voorstellen?! Wat heb jij de afgelopen 5 jaar gedaan?! Misschien ben je wel de liefde van je leven tegengekomen, ben je gaan samenwonen, ben je getrouwd, heb je kinderen gekregen en misschien wel al deze dingen…
Hiep hiep hoera……… Zo klonk het afgelopen week in mijn hoofd en in mijn hoofd deed ik een klein vreugdedansje. Gelukkig is het maar goed dat ik jullie daar geen beeld van kan geven want het zal er nogal gek hebben uitgezien. En dit gebeurde ook niet één keer maar zelfs twee keer, stiekem zelfs drie keer. Ten eerste was het een jaar geleden dat ik totaal impulsief na jaren wikken en wegen de pagina startte. Het afgelopen jaar zijn er op Facebook ruim 200 mensen mijn verhaal gaan volgen, 200 mensen die interesse tonen, 200 mensen die mij/ons het beste toewensen. Zoals andere bloggers heb ik misschien dan wel geen 700, 7000 of zelfs 70.000 volgers maar ik ben erg blij en trots op deze ruim 200 mensen die begrip en interesse tonen in hoe het leven is, als je chronisch ziek bent. 1000000 maal dank voor jullie! Het tweede vreugdedansje was voor een lotgenootje, één van de dames die voor Millions Missings Holland een gastblog heeft geschreven, heeft een traplift gewonnen waardoor zij eindelijk wat vaker bij haar gezinnetje beneden kan zijn, echt zo geweldig! Massaal hadden mensen, en dus ook veel lotgenoten, haar aangemeld. Voor mij was het een bevestiging van dat als we de handen ineenslaan, we zóveel kunnen bereiken.
|
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |