Ik neem je mee, ik neem je mee op reis Ik neem je mee, naar Amsterdam of Nijmegen… Allemaal kennen we het liedje ‘Ik neem je mee’ van Gers Pardoel wel. Een vrolijk en leuk liedje dat vaak werd gedraaid toen pap en ik samen naar Amsterdam gingen om daar een arts te bezoeken. Eigenlijk neem ik pap altijd mee naar artsbezoeken maar aan de andere kant neemt pap mij mee, pap is degene die rijdt en goed luistert naar wat ze te vertellen hebben. Pap neemt mij mee op wereldreis want zo voelt zo’n bezoek, zo is het liedje ‘Ik neem je mee’ ons wereldreis liedje geworden. Afgelopen woensdag ging de reis naar Nijmegen, de eerste afspraak bij dokter H. in het Radboud in Nijmegen. Even voor de duidelijkheid de vorige arts heette dokter H. maar ook deze arts heet dokter H. Tegen 8.00 uur ’s morgens kwam pap mij ophalen. De dag ervoor had ik alles zover al klaar gezet en Jan had het weekend de banden van de rolstoel opgepompt. Tassen pakken, rolstoel pakken, de meisjes gedag zeggen en de auto in. Op een gegeven moment gaf de TomTom aan dat we er veelste vroeg zouden zijn en ook al zijn we tussendoor even gestopt voor koffie en thee, waren we ruim maar dan ook ruim op tijd. Eenmaal aangekomen zagen we al meteen dat het allemaal erg overzichtelijk was. Eerst langs de apotheekbalie om met een assistente mijn medicatie door te nemen zodat het goed in hun systeem stond. Tja, dat is nogal een lijst en ook al had ik een lijst van mijn eigen apotheek bij, klopte niet alles en moest ik even heel goed nadenken, mam zet namelijk altijd mijn medicatie uit. Vervolgens naar de Algemene Inschrijfbalie om mij in te schrijven, even lachen naar het vogeltje en klaar. In deze grote hal, zat ook het ziekenhuisrestaurant. We waren nog steeds veelste vroeg dus ook daar hebben we nog even wat gedronken.
Op naar de poli. Toen we het gebouwtje in kwamen zagen we drie kleuren, rood, blauw en even verderop geel. Er ging een wereld voor mij open, wat een duidelijke opstelling. Bij balie geel aangekomen, meldde ik mij. Er lag al netjes in een mapje een afsprakenkaart klaar en de medewerkster verzocht ons om nog even plaats te nemen, dan zou een assistente mij zo komen halen. We reden naar de wachtkamer, deden onze jassen uit, pakte wat drinken en toen was het wachten geblazen. Het is ruim en open opgezet, elke poli heeft achter de aanmeldbalie een eigen ruimte met stoelen waar standaard onderzoekjes, lengte, gewicht en bloeddruk gemeten kunnen worden en waar ook meteen bloed kan worden geprikt. Je hoeft dus niet nog eens heel het ziekenhuis door om ergens te gaan bloedprikken ideaal. Toen ik werd geroepen vertelde ik dat ik zo kon vertellen wat mijn lengte en gewicht is maar toch moest ze het zelf bepalen. Bij het opmeten viel mijn mond bijna open, waar ik altijd dacht 1.68m te zijn, ben ik 1,64m. Ik ben gewoon gekrompen, Jan noemt mij al vaak kleintje of kabouter, daar zal hij nu zeker mee doorgaan. Daarna nog even bloeddruk en gewicht en klaar. Dokter H. liep iets uit maar ineens hoorde ik ‘mevrouw Quaden’, dat ben ik pap. We zijn aan de beurt…. Dokter H. heette ons welkom en nam ons mee naar zijn spreekkamer. We namen plaats en al snel waren de paar zenuwen die ik had weg. Hij vroeg mij het hemd van het lijf en schreef alles netjes op. Ik legde de situatie van laatste paar jaar zo goed mogelijk uit en vertelde over wat er het laatste jaar is gebeurd en hoe dat is gelopen. Hoe de blinde darm ontsteking een miltbloeding werd, op de IC de laatste doorbraakbloeding waarna er tot op heden nog steeds geen menstruatie is, hoe ik er opeens, door Puk, achter kwam dat er melk uit mijn borsten kwam, wat dokter H. heeft gedaan, hoe depressief ik van de medicatie ben en hoe diepgeworteld mijn kinderwens is etc etc etc. Op vragen zoals over mijn vruchtbaarheid of over het wazig zien en scherp stellen, kregen we geen antwoord. Samen hebben we alles goed uiteen gezet en uitgelegd maar dokter H. wil eerst alles op een rijtje hebben door mijn medische dossier in te zien, nieuw bloedonderzoek en een nieuwe scan te maken. We hebben afgesproken dat begin augustus de scan gemaakt zal worden en een week later zullen we weer een afspraak met dokter H. hebben. Dat houdt wel in dat ik met de medicatie door moet gaan, wéér even een paar weken langer volhouden. We namen weer plaats in de wachtkamer omdat er meteen weer bloed werd geprikt. Het duurde en duurde en een oplettende assistente vroeg of ik nog bloed moest prikken waarop mijn antwoord ja was. De order was niet doorgekomen en meteen schoot zij dokter H. aan en werd alles in orde gemaakt. Het waren maar 7 buisjes bloed dus dat viel hartstikke mee. Maandagochtend zullen we nog eens nuchter en zonder Cortison bloed laten prikken voor deze waarde. Dit heb ik al eerder laten prikken maar deze uitslag is bij de vorige arts kwijtgeraakt. Een beetje teleurgesteld maar ook weer gerustgesteld gingen we weer op weg naar huis. Teleurgesteld omdat ik had gehoopt op een paar belangrijke vragen antwoord te krijgen en gerustgesteld omdat het nu loopt. Eenmaal weer terug thuis ben ik in een diepe slaap gevallen. Het was ontzettend vermoeiend en inspannend. De PEM (Post Exertional Malaise) valt tegen, ik ben erg uitgeput, heb een stuk meer pijn, voel mij erg beroerd en mijn hoofd is een zooitje maar het is het wel waard. Ik ben super blij dat ik de stap heb gezet om van dokter H. naar dokter H. over te stappen. Ik voel mij nu wel begrepen en gehoord. Daarom wil ik ook nog even de lotgenoten bedanken die mij op deze arts hebben geattendeerd en geadviseerd om over te stappen. En natuurlijk ook bedankt voor alle lieve succes berichtjes, doet mij/ons goed om te weten dat er zo wordt meegeleefd. En nu, nu vallen mijn oogjes zo weer dicht dus zeg ik ‘over and out’! Liefs & xxxx
10 Comments
ilone
18/6/2016 11:51:31
Wat een mooie blog kim. Ik hoop dat je in augustus meer duidelijkheid gaat krijgen. Ik weet hoe het voelt om een hele sterke kinderwens te hebben en bij de arts nog niet de antwoorden te krijgen die je zoekt. Veel sterkte met het herstel van deze dag.
Reply
Kim
18/6/2016 15:03:33
Hi Ilone,
Reply
Ilone
18/6/2016 15:50:38
Lieve Kim,
Kim
20/6/2016 07:38:47
Ik hoop en duim voor jullie mee! Het is moeilijk!!!
Yvonne
18/6/2016 11:58:41
Wat goed dat je het ook zo uiteen hebt gezet. Een hele weg...maar nu bij professor zéker aan het adres wat fijn voelt. Ik hoop op positieve berichten en veel sterkte.
Reply
Kim
18/6/2016 15:04:45
Hi Yvonne,
Reply
Yvonne
18/6/2016 18:55:10
Spannend inderdaad. Ik moet zelf ook weer in augustus voor de MRI..we horen nog wel.
Kim
20/6/2016 07:39:20
Spannend!!! Duimen, duimen, duimen!!
lisette
4/8/2016 08:28:37
lieve Kim,
Reply
Kim
4/8/2016 11:31:00
Hi Lisette,
Reply
Leave a Reply. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |