Zoals jullie al op Facebook hebben kunnen zien, is er wéér uitbreiding. En aangezien alle beestjes hun eigen blog hebben, mag ook Nala niet ontbreken. En het is natuurlijk ook gewoon een leuk en positief iets om te delen. Als je mij een half jaar geleden had verteld dat Puk er niet meer zou zijn en ik niet één, niet twee maar zelfs drie caafjes zou hebben, zou ik je compleet voor gek hebben verklaard maar toch is het zo en ben ik, behalve het overlijden van Puk, erg blij met dit leuke en grappige drietal. Sinds een paar weken staat er een groter hok en daar begon het mee… ‘’Nee is nee’’ hield ik in deze dus niet vol. ‘’Er kunnen er nu makkelijk drie in’’ of ‘’Kijk eens wat een leuk ding’’ of ‘’Aaah toe’’ zijn veel gehoorde zinnetjes de afgelopen weken. Jan weet de boel wel op te butsen maar wie degene is die ondertussen de dagelijkse zorg voor zich neemt, dat ben ik. Ik geef ze de nodige aandacht, laat ze spelen, knuffel met ze maar tegenwoordig lukt het mij ook om zelf te kooi te verschonen, wat ook weer twee kanten op werkt want het geeft mij een gevoel van ‘’hé dat klusje heb ik even zelf geklaard’’, een te vergelijken gevoel van zelfverzekerdheid, ik weet even de goede benaming niet.
Twee weken geleden kon ik weer slecht slapen dus keek ik ook eens op Marktplaats en daar zag ik een ontzettendemooie foto gevolgd door een misschien nog wel mooiere foto. Hardop zei ik ‘’wauw’’. Meteen appte ik de foto’s door naar Jan die al in een diepe slaap lag. Ze bleef maar in mijn hoofd zitten en ook liet ik de foto’s meteen aan mam zien toen ze die avond naar mij kwam. Ik besloot eens te bellen en ook te informeren naar haar en of ze misschien beertjes of castraten hadden want een castraat zou eierstok problemen bij een groep zeugen kunnen beperken zo niet voorkomen. Maar ja, gevoel en verliefd is verliefd toch?! Als je verliefd wordt op iemand, dan begin je ook niet een relatie met een ander omdat dat misschien weleens beter zou kúnnen zijn, tenminste in mijn beleving niet. Ik zou die week goed nadenken, op vrijdag bellen en eventueel zou ze op zaterdag opgehaald kunnen worden door Jan. Ik ben zó ontzettend slecht in het nemen van beslissingen en dat was met dit dus ook, twijfel twijfel twijfel, het ging maar door tot… Tot een vriendin op vrijdagavond gewoon bleef zitten totdat ik zou bellen en ‘’’ja’’ zou zeggen. Één van de redenen om het wel te doen, was Snow. Vorige week maandag moest Snow naar de dierenarts en ik had er niet erg veel vertrouwen in. Als Snow dan binnen afzienbare tijd er niet meer zou zijn en ik op zoek zou moeten naar een nieuw vriendinnetje voor Coco, zou ik zeker spijt hebben gekregen als ik het niet gedaan zou hebben. Ik belde de hobbyfokster dus op met de mededeling dat wij haar graag wilde en dat ze Nala zou gaan heten, vier letters en ze deed mij denken aan een leeuwtje. Ze vertelde dat zij hadden besloten Nala toch zelf te houden, als ik haar niet had willen hebben want het was wel zo’n leukerd. En een leukerd, dat is ze zeker. Nala is erg ondernemend, nieuwsgierig en whiept op het moment dat ik in de ochtend de woonkamer binnenkom of als ze iets wil of Snow of Coco hoort, ontzettend leuk. Snow en Coco zitten veel samen op een strandlaken op de grond, lekker spelen en chillen maar zullen het laken niet af gaan, of eigenlijk moet ik zeggen ‘zouden’ want Nala durft dat namelijk wel waardoor Snow en Coco het af en toe ook proberen. Snow nam haar eigenlijk meteen wel onder haar hoede en Coco werd rustiger en nam afstand. Het is grappig om te zien hoe die caafjes ook allemaal anders zijn met andere karaktereigenschappen. Ook is erg duidelijk dat Nala al veel in de handen is geweest, waar Coco nog steeds schrikkerig is, is Nala dat totaal niet. Onze leukerd maakt het compleet en toch een stukje drukker. Wat Snow betreft; ze ziet er een beetje zielig uit want ze is best kaalgeschoren. De dierenarts in Retie heeft aangegeven dat Snow niet hoeft te worden geholpen. Cysten zijn, in tegenstelling tot wat veel wordt gezegd, niet gevaarlijk. De kale plekken; een cosmetisch probleem. Gewichtsafname; dat komt wel weer terug. Het berengedrag; ‘’Snow moet af en toe even goed genomen worden’’. Ja, je leest het goed, mijn kleine meisje moet af en toe seks hebben en misschien helpt dat haar wel van haar berengedrag af. Nu heeft één van de dames van de thuiszorg een castraat en mag Snow binnenkort een paar dagen meedraaien in haar zeugengroep met castraat zodat hopelijk de castraat en Snow samen zullen whiepen maar wel mooi zonder kindjes. Ook zou Snow eventueel bij één van de castraten van de dierenarts mogen maar dan ben ik haar sowieso één week kwijt in verband met de afstand dus willen we eerst kijken hoe het met Bobo gaat. Het is ook een beetje eng want ik ben erg benieuwd hoe Snow dan terug zou komen. Zou mijn Snow daarna mijn Snow nog wel zijn?! Wel heeft de dierenarts wat in haar baarmoeder gevonden. Ze heeft er een injectie voor gekregen en over drie maanden zal ze weer een echo maken, zit het er dan nog, dan zal het er wel uit moeten. Door de injectie zou het, als het een slijmprop zou zijn, uit moeten vloeien maar aangezien wij niets hebben gevonden, lijkt het ons geen slijmprop. Dan zou de andere optie een goedaardige tumor zijn, zo baasje, zo beestje zullen we maar zeggen… Veel mensen zouden een cavia niet laten opereren want nogmaals ‘’Voor €10,- heb je een nieuwe’’ en ‘’Ze worden toch niet oud’’, nou cavia’s kunnen een jaar of 7 a 8 worden dus dat is al geen reden. Door het ziek zijn ben ik bijna altijd thuis, alleen, en soms is dat heel alleen maar door de beestjes ben ik niet meer alleen. Door hun zie ik iets, hoor ik iets en kan ik mijn liefde kwijt. Ik mag voor hun zorgen, met hun knuffelen en om hun lachen, het zijn een soort van kindjes voor mij. Waarom zou je van een cavia niet net zoveel kunnen houden als van een hond?! Ik hoef tenminste geen hondenbelasting te betalen of naar buiten. Ik ben dus ontzettend blij met Nala erbij en door de andere twee dames is ze goed geaccepteerd. Natuurlijk zitten ze elkaar weleens op de kop maar ja dat zitten ik en mijn zus ook dus dat hoort er allemaal bij. Nala is trouwens een CH Teddy waardoor ze er als een pluizenbolletje uitziet. Gisteren heb ik een extra grote slaapzak voor ze gemaakt waar ze met z’n alle in kunnen, gezellig met z’n drieën, samen! Voor nu nog eventjes drie weekjes met z’n vieren want de hond van mijn ouders logeert een paar weken hier, samen met Luna is het een gezellige drukke boel op het strandlaken. Namens ons vijven een hele fijne avond! Veel liefs & xxxx Foto: samen in de slaapzak chillen, cheeseeeee!!!!!
0 Comments
Leave a Reply. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |