Deze week is het Millions Missing Holland blog van Jessica, een bijna 25 jarige bikkel met skeeleren als grootste passie. Met veel plezier werkte zij als taxichauffeuse. In plaats van dat zij mensen van A naar B brengt, moet zij nu door haar collega’s vervoerd worden. Door de verlammingen mag en kan zij niet meer autorijden. De periode dat zij hele dagen in bed lag is nu gelukkig voorbij al is ze nog wel hoofdzakelijk huisgebonden. Na ziekenhuishoppen is er dit jaar ME vastgesteld. Marathons dag-in dag-uit
Sinds ik kan lopen kan ik skeeleren, iets wat mijn lust en mijn leven is. Of eigenlijk was. Elk jaar deed ik vol enthousiasme mee met de skeelervierdaagse en vanaf 1999 (dat was ook het jaar waarin het startte) al de Wednesday Night Skate in Rotterdam. Ook heb ik de laatste 4 jaren meegedaan met diverse skeelermarathons in binnen en buitenland. 42,175km afzien. Tot vorig jaar, toen werd een wandelingetje naar het toilet al afzien. Ik stortte volledig in raakte zelfs deels verlamd, iets waar ik heel erg van geschrokken ben. Kan ik nog lopen? Kan ik mijn liefde voor skeeleren oppakken? Mijn lichaam was zó moe... deed zó veel pijn... Na hard strijden kan ik nu weer wandelen, skeeleren zit er zeker nog niet in. Nog dagelijks lijkt het of ik een marathon afleg of dat ik daarvan aan het herstellen ben. Zal het ooit overgaan? Zal ik ooit mijn lievelingshobby weer op kunnen pakken? Nu zal ik er geen antwoord op krijgen, hopende dat er iemand is die met dat ene wonderpilletje komt en ik volledig weer de ouwe ben. Maar voor nu, voor nu is dat een droom. Veel liefs Jessica
0 Comments
Leave a Reply. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |