Wat een weertje is het vandaag toch, heerlijk de deur open en voor de verandering zit ik aan tafel waar we later vandaag aan gaan gourmetten samen met mijn ouders. In plaats van een bloemetje te sturen, vond ik het wel een keer leuk om samen te eten. Aangezien we gaan gourmetten moeten ze alsnog eigenlijk zelf koken maar wel heel gezellig! Mijn hoofd loopt over met allerlei dingen maar wel op een goede manier dan. Er is veel gaande en bij sommige dingen lijken er nu eindelijk wat stappen in de goede richting genomen te worden. Afgelopen maandag was de afspraak bij de internist. Gisteren ben ik met de behandeling gestart, iedere week een pilletje en daardoor zou het prolactine gehalte moeten dalen en de hypofysetumor kleiner moeten worden. De tepeluitvloed zou moeten stoppen, de eisprong zou terug moeten komen alsook de menstruatie en hopelijk heeft het ook effect op de rest van mijn hormoonhuishouding en mijn vochtprobleem. Na 1,5 maand wachten is nu de behandeling gestart maar we zitten er toch aan te denken om een andere arts te gaan zoeken. Het is moeilijk uit te leggen wat voor een man het is maar het is zeker geen sympathieke man, ook moeten we continue doorvragen en vragen wat de bloedwaardes dan precies zijn want anders horen we alleen ‘’het is goed’’. Inmiddels is Snow alweer 7 weken bij ons. Het is een totaal ander beestje dan Puk. Het gaat minder goed dan ik had gehoopt maar het is ook soms wel grappig om naar ons gehumeurde Pukje te kijken en Snow kan gelukkig goed van zich afbijten. Ze hebben allebei totaal een ander karakter. Puk is hard en Snow kan zich ontzettend aanstellen met een bijbehorend geluidje, erg lachwekkend. Allebei knuffelen ze graag met mij maar Puk liever niet met Snow terwijl Snow het liefste tegen Puk aan aanligt als ze samen op schoot liggen. Puk heeft recent een antibiotica kuur gehad van drie weken die lijkt te werken, ook Puk sprint het bed zo nu en dan weer rond. Al maanden kijk ik heel erg uit naar deze maand. Bijna vier jaar geleden werd ik voor de eerste keer tante en nu vier jaar later word ik bijna voor de tweede keer tante, dit keer van een meisje. Het aftellen is nu echt begonnen en ik ben zo ontzettend benieuwd naar hoe ze zal heten en hoe ze eruit zal zien, als ze net zo knap is als haar grote broer dan heeft papa, de opa’s en de ooms er over heel wat jaartjes nog een dagtaak aan om alle jongens bij haar weg te slaan. Spannend!!! Het was al een hele tijd geleden dat ik een armbandje had gemaakt en steeds als ik ernaar keek begon het te kriebelen en dacht ik ‘’Zou ik nog weten hoe het moet?’’. Jaaaaaa, ik weet nog hoe het moet, deze week heb ik in etappes een setje gemaakt. Roze met Mauve en ik vind ze zelf erg schattig geworden vandaar ook een foto erbij… Het is een mengelmoesje geworden met alleen maar leuke dingen, dit heb ik expres zo gedaan want dat zijn de dingen die het belangrijkste zijn en moeten overheersen. Hopelijk hebben jullie deze update met plezier gelezen. Er is nog één hele leuke en positieve ontwikkeling waar ik nog eventjes niets over kan zeggen maar zodra het kan, zal ik het zeker met jullie delen!!! Een heel fijn weekend! Liefs & xxxx Ps. Aankomende woensdagavond zal ik bekend maken wie de engeltjes gewonnen hebben, wil jij kans maken op de engeltjes, kijk dan even op de Facebookpagina!
2 Comments
manja
13/4/2016 21:31:44
Wauw kimberley......dat is lang geleden....
Reply
Kim
14/4/2016 11:54:48
Hi Manja,
Reply
Leave a Reply. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |