Wat een warme dagen zijn het geweest. Ondanks het warme weer ben ik wel even met de scootmobiel weggeweest. Het liefst wilde ik meteen omdraaien want de maandag was een flinke uitputtingsslag geweest maar nee, even doorzetten. Wie weet zou ik nog wel een beetje kleur krijgen in hoeverre dat in een paar minuten kan. Nu lig ik lekker in één van de relaxstoelen op het balkon, voel het windje, hoor de blaadjes van de bomen ritselen en een voorbijkomende auto zoemen en probeer ik de rust in mijn lichaam te voelen. Maar op het moment is er alles behalve rust in mijn lichaam en hoofd. De bezoeken bij de psycholoog verschillen per keer. De ene keer praten we en de andere keer gaan we terug naar de IC. Hoe dan ook het is nooit leuk en ik zie er altijd tegenop. Wel krijg ik met bepaalde stukjes vrede. Twee jaar geleden begon het allemaal met de blinde darmontsteking waarop de miltbloeding volgde. Ik weet nog erg goed dat ik in het ziekenhuis werd gewaarschuwd dat dit psychisch gezien weleens dwars zou kunnen gaan liggen. Ik riep heel hard ‘nee’ maar des te harder kwam een klap een aantal maanden daarna alsnog. Toen zat ik in de overlevingsmodus. Probeerde ik, besef ik nu door de gesprekken, steeds stukjes van mijzelf terug te pakken zoals dat ik de zaterdag perse mijn tongpiercing terug wilde. Zelf wilde ik weer de regie weer in handen hebben.
|
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |