Wist je al dat ik kan fietsen, dat ik auto kan rijden en gebruik kan maken van het OV?! Wist je al dat ik ongeveer 4 uur per dag een toetsenbord kan hanteren?! Wist je al dat ik elk uur van een werkdag ongeveer 600 keer kan reiken?! Wist je al dat ik elk uur van een werkdag 150 keer kan buigen?! Wist je al dat ik 10kg kan duwen en trekken?! Wist je al dat ik elk uur van een werkdag 300 keer voorwerpen van ruim 1kg kan hanteren?! Wist je al dat ik een uur van een werkdag kan lopen?! Wist je al dat ik de helft van de werkdag, dus 4 uur per dag, kan staan?! Wist je dat ik 6 uur per dag kan werken dus 30 uur per week?! Nee, dat wist ik ook niet, tot gisterenochtend. Toen kwam ik er naast bovenstaande dingen achter dat ik eigenlijk gewoon vrijwel normaal kan functioneren. Vrijdagochtend, zoals meestal lig ik op de bank te wachten tot er iemand van de thuiszorg komt. Mijn telefoon gaat, ‘anoniem’ staat er op het scherm. Normaal gesproken neem ik niet op maar ik besluit om op te nemen terwijl ik heel goed weet wie of wat het zal zijn. ‘Goedemorgen, u spreekt met … van UWV Eindhoven. Ik wil graag met u een afspraak maken bij de arbeidsdeskundige’. Mijn hart bonst in mijn keel en ik loop naar de tafel om mijn agenda te pakken. Ik geef aan dat het de komende twee weken niet kan ivm Nijmegen en dat bepaalde dagdelen niet kunnen omdat er op ochtenden hulp komt en de middagen ik slaap en dit niet voor de lol doe. Ze vindt het moeilijk dus ze geeft aan dat de arbeidsdeskundige mij wel zal bellen, prima. Zodra ik opgehangen heb, komen de tranen waarop de bel gaat, de thuiszorg. G. komt binnen en vraagt mij eerst te gaan zitten want ik ben compleet overstuur. Ze wordt gebeld door J. en ook zij komt hierheen gesneld om het verhaal aan te horen. Ik zeg tegen ze ‘Er zal beneden in de brievenbus wel een rapport liggen met hoeveel uur ik kan werken’. Na een uur gaat J. er weer vandoor en helpt G. mij met douchen. Nadat ook G. weg is besluit ik naar de brievenbus te lopen. Inderdaad er zit een brief van het UWV in. Terwijl ik in de lift sta maak ik de brief open en terwijl ik van de lift naar de voordeur loop, komen de tranen weer terwijl ik lees hoeveel uur ik per week volgens de arts kan werken. Wat dan volgt is een hevige paniek/astma aanval. Ik krijg geen lucht, de wereld duizelt nog sneller, begin te zweten en heb het idee dat ik ieder moment flauw kan vallen. Na ongeveer 40 minuten wordt ik wat rustiger waarna ik rond half 3 in slaap val. Om half 6 wordt ik wakker van de wekker. Ik doe mijn ogen open en zie meteen de papieren liggen, de tranen komen en blijven stromen. Ik snap het gewoon niet…
Een aspect van ziek zijn waar ik tot nu toe niets over heb gezegd is inkomen maar die stilte wordt nu verbroken. Sinds 2012 heb ik een WIA uitkering. In eerste instantie ben ik afgekeurd geweest. Vervolgens moest ik vorig jaar bij een WIA arts komen voor een professionele herkeuring. Van herkeuring was niets professioneel en er klopte nergens iets van. Uit dat onderzoek (lees gesprek van een uur) kwam dat ik 30 uur per week kon werken. Tijdens het gesprek had ik duidelijk aangegeven dat ik snel ziek wordt en mijn lichaam niet met stress om kan gaan. Een week voordat ik naar de arbeidsdeskundige moest, kreeg ik de blinde darm ontsteking. Daardoor werd het met 6 weken uitgesteld. Maar het werd met nog meer tijd uitgesteld omdat de bacterie van de blinde darm ontsteking allang mijn bloedbaan was ingegaan met de miltbloeding als gevolg. We hebben aan de arts gevraagd of dit alles het gevolg van de stress van het UWV kon zijn, aangezien het gewoon allemaal té toevallig leek, het antwoord op die vraag kunnen jullie vast al raden. Het UWV heeft mij al bijna het leven gekost. Al een aantal weken ben ik best bang dat er weer wat gaat gebeuren want geloof mij maar als ik zeg dat ik maximaal gestrest ben en mij ernstig zorgen maak over hoe ik straks moet rondkomen. Of zal ik hetgeen waarvoor ik zo hard heb gevochten maar opgeven, de huur opzeggen en papa & mama lief aankijken of ik weer terug mag komen. De tijd van huilend naar bed en huilend opstaan, is weer aangebroken. Vorig jaar heb ik tegen Jan gezegd dat als het zo is dat hij, zodra we samen zouden gaan wonen, voor mij financieel op moet draaien omdat het systeem in ons land schijnbaar niet werkt, het voor mij niet meer hoeft. Zelfs na de miltbloeding heb ik tegen Jan gezegd dat ze mij beter hadden kunnen laten gaan want het UWV zou nooit gaan luisteren. Daarnaast vecht ik elke dag tegen mijn eigen lichaam, een gevecht tegen het UWV om gelijk te krijgen, trek ik gewoon niet en daarbij heb ik de energie ook niet om het allemaal uit te zoeken. Genoeg is genoeg. Mijn ouders hebben mij altijd meegegeven dat ik als vrouw zijnde, voor mijzelf moet kunnen zorgen. Niet afhankelijk van een man te zijn. Nu is het niet mijn schuld dat ik ziek ben maar daarvoor hebben we een systeem in Nederland zodat ik, als chronisch zieke, toch een eigen inkomen zou moeten krijgen om in mijn levensonderhoud te voorzien. Dit mag en kan niet afhankelijk zijn van het hebben van een partner zoals het bij de bijstand is. Nee, als Jan voor mij moet opdraaien, voor mijn ziek zijn moet opdraaien, dan hoeft het niet meer. Er bestaat ook nog een gevoel als eigenwaarde en zelfredzaamheid. Als ik 30 uur zou kunnen werken, zou ik dat dan niet gewoon doen zodat ik elke maand een normaal bedrag zou hebben te besteden?! Als ik 30 uur zou kunnen werken, zou ik dan niet gewoon zelfstandig douchen, en dan ook gewoon elke dag?! Als ik 30 uur zou kunnen werken, zou ik dan niet gewoon zelf mijn huishouden doen?! Als ik 30 uur zou kunnen werken, zou ik dan niet zelf mijn boodschappen doen?! Als ik 30 uur zou kunnen werken, zou ik dan niet zelf mijn medicatie uitzetten?! Als ik 30 uur zou kunnen werken, zou ik dan niet zelf koken?! Als ik 30 uur zou kunnen werken, zou ik dan niet gewoon deelnemen aan het leven zoals het zou moeten zijn?! Als, als, als... Ik zou het allemaal doen, zonder enige twijfel, graag zelfs… Hoe de situatie vorig jaar en nu is, zou ik het niet eens weten wanneer ik deze 30 uur zou moeten werken… Onvoorstelbaar. Mensen als ik hebben instanties als het UWV nodig. Eerlijk is eerlijk om te leven heb je geld nodig, ik moet ook elke maand mijn huur betalen, elke maand mijn ziektekostenverzekering, elke maand de gas- en waterrekening en nog zoveel meer. Ook dit zal een hele uitdaging gaan worden aangezien het UWV uitkeringen zonder pardon intrekt. De vreugde van het krijgen van huishoudelijke hulp en de scootmobiel is nu wel weer kapot gemaakt want ook daarvoor moet ik vanaf vorige maand maandelijks een bepaald bedrag betalen, eigen bijdragen WMO heet dat. Maar ook de vreugde door het eindelijk serieus genomen geworden te zijn en gehoord te zijn door een instantie, is grotendeels weg. Ik snap het ook gewoon niet… Zoals de fysiotherapeute laatst al zei ‘Ik weet geen één ding wat ik jou zou kunnen laten doen’. Nee, ik weet het ook niet. Het is al moeilijk genoeg dat ik het niet meer kan zonder het gedoe van het UWV. Maar goed, ik zal de gemeente maar bellen en zeggen dat orkaan Wendy niet meer hoeft te komen en dat ze de scootmobiel kunnen ophalen want schijnbaar kan ik hetgeen wat Wendy doet, gewoon zelf en schijnbaar kan ik gewoon fietsen en auto rijden dus waarom zou ik dan een scootmobiel nodig hebben?! Oprecht vraag ik mij af of dit de manier is hoe we in Nederland met elkaar omgaan. Oprecht vraag ik mij af of hoe de hoge heren dit uitleggen aan hun kinderen of uitleggen als het hun kind betreft. Oprecht vraag ik mij af of wij zo onze kinderen moeten opvoeden. Oprecht vraag ik mij af of dit is hoe wij onze nieuwe inwoners gaan leren met elkaar om te gaan. Oprecht vraag ik mij af of wij tegen vluchtelingen zeggen dat hun PTSS klachten niets voorstellen of hen vertellen dat zij niet ziek zijn terwijl zij op de rug van een familielid hierheen zijn gekomen. Oprecht vraag ik mij af of het de bedoeling is elkaar het leven zuur te maken en kapot te maken. Oprecht vraag ik mij af waaraan ik dit verdiend heb. Oprecht vraag ik mij af waarom ik keer op keer niet serieus genomen wordt of geloofd wordt… Het systeem in Nederland faalt voor vele ME patiënten en dus zelfs bij patiënten waarbij veel meer aan de hand is, werkt het ook niet. Het systeem faalt en des te belangrijker is het om op 27 september as van ons te laten horen. Dus mocht jij nog schoenen over hebben, stuur deze dan op of stuur mij een mailtje. Jouw oude schoenen zullen een patiënt een gezicht geven! Fijn weekend, veel liefs & xxxx Ps. Het is een lang blog geworden maar sommige dingen kun je nu eenmaal niet kort samenvatten. Hopelijk bieden de verschillende alinea’s wat overzicht.
14 Comments
anja puts
30/7/2016 10:04:33
Dank Kim , voor het delen van je indrukwekkende verhaal, een verhaal zoals we dat met velen delen-helaas- mensonterend UWV-mensen die daar een baan hebben..Mij deed het denken aan kampbewakers...Die worden goed beloont voor het achterbakse werk dat ze -met plezier schijnbaar-verrichten..knechten en knijpen-en je kunt weer gaan-met als kadootje 2 dagen later een belangrijke enveloppe op de deurmat..wens iedereen strijdlust toe moed en doorzettingsvermogen..lieve mensen om hen heen-zodat er nog iets van gelukkig zijn mag worden ervaren-dikke kus van Mij xx
Reply
Corhanna
5/8/2016 21:47:26
Ook ik ben recent geserveerd nou ja hij typte ik gaf antwoord. En kreeg na 3 weken te horen van 100/% afgekeurd naar 100% goedgekeurd. Ik heb scootmobiel taxi rollator krukken 5 medicijnen met oranje sticker, maar volgens deze man was er een oplossing....afvallen.....alsof ik zelf niet weet dat ik te zwaar ben, alleen is het wel vd medicatie en van het niet kunnen bewegen. 2 revalidatie centrumspits geweigerd gezocht dheid te slecht...geweigerd voor maag verkleining gezondheid te slecht..heb huishoudelijke hulp doe weinig tot niets zelf en meneer meent dat ik 40 uur kan werken in een fabriek en dan kan ik met mijn rollator de 1 kilo zware onderdelen naar mijn collega Brengen?... stelletje ik lig 22 uur per dag maar kan caissière worden en dan met mijn rollator de boodschappen verplaatsen idioten welk bedrijf neemt mijn zo aan. Überhaupt door medicatie is mijn geheugen ver weg ook vaak afwezig en heb een zware depressie en conversie stoornis erbij gekregen dankzij men uwv....ik storten ook volledig in....nu een bezwaar zaak lopen en vindt het heftig...hopelijk word het terug gedraaid want mijn uitkering is al gestopt.
Reply
Kim
6/8/2016 11:54:09
Corhanna, wat ontzettend erg en naar om te lezen dat het bij jou ook zo triest is gegaan. Ik hoop dat je alsnog je gelijk krijgt.
Ilone
30/7/2016 10:39:33
Wat een indrukwekkende blog. Soms snap ik helemaal niks meer van het UWV. Ze maken mensen zoals jou kapot. Zien ze dan echt niet dat dit niet kan? Heel veel sterkte en kracht toegewenst. Laat je niet klein krijgen powervrouw!
Reply
Manuela
30/7/2016 16:53:25
Zo herkenbaar. Ik ben in rechtzaak daarom en ziet er naar uit dat ik het win, na onderzoeken onafhankelijke psychiater, kliniek, neuroloog. Zo verdrietig ook hoeveel dit vergt van je lichaam en geest. Ga in bezwaar, schakel vakbond in, geef niet op. Succes!
Reply
15/9/2016 01:03:44
Manuela, via welke soort rechter heb jij een rechtzaak lopen?
Reply
Ingrid
30/7/2016 18:14:08
Bedankt Kim voor delen van indrukwekkende blog verhaal. Soms snap ik helemaal van UWV , ze moet zeker zo zieken hebben , vind ik .
Reply
Eric
31/7/2016 15:28:58
Ook wij hebben bijzonder beroerde ervaringen met UWV Eindhoven.Zo is er dealtje gemaakt met Gem Helmond om mijn vrouw ivm ontslagprocedure valselijk te beschuldigen van diefstal.Er lopen nu twee civiele procedures en een aangifte tegen UWV Eindhoven.
Reply
Kim
1/8/2016 11:51:41
Bedankt voor jullie reacties!
Reply
Dominique van der leeden
5/8/2016 09:57:29
Hey meid, ben hier ook in geweest en ik zal je zeggen ga je recht opeisen. Leg het neer bij de gemeente. Heb je een rechtsbijstand? Ga het gevecht aan, in mijn geval zag de gemeente dat ik gelijk had. In de tussentijd kreeg ik bijstand van de gemeente. En zij gingen er vanuit dat ik in mijn recht stond en zij zouden na afloop wel met het UWV verrekenen wat de gevolgen zouden zijn. Als dit voor de rechter komt meid. Geen enkele rechter zou het UWV hierin gelijk geven. Er staat teveel bij jou op papier waarom duidelijk aantoonbaar is dat je heel ernstig ziek bent. Geef niet op. Vraag in de tussentijdbijstand als en uitkering word ingenomen. Je mag me altijd een pb sturen. Het is een lange reis maar je moet niet opgeven!!!
Reply
Kim
6/8/2016 11:49:10
Dominique, bedankt voor al je adviezen. Proberen de moed erin te houden!
Reply
15/9/2016 01:07:55
In zijn algemeenheid ben ik van mening dat het instituut UWV de langste tijd gehad heeft. Het bestaansrecht heeft geen enkele basis meer, vind ik. In de ene stad wordt iemand al met een kunstknie volledig afgekeurd, waar in een andere stad een kunstknie op geen enkele afkeuring hoeft te rekenen. Dat werkt rechtsongelijkheid in de hand en ondergraaft daarmee het keuringstraject van het UWV in zijn algemeenheid. Tijd voor iets nieuws dus.
Reply
Kim
15/9/2016 09:26:44
Hi Edwin,
Reply
toine
21/10/2016 06:49:12
Goede morgen Kim,
Reply
Leave a Reply. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |