Nadat het sinds juni 2021 stil bleef, gebeurde er natuurlijk wel nog van alles. In dit blog probeer ik jullie kort te vertellen wat er allemaal nog meer gebeurde. Wat kijkt 2021 al een eeuw geleden! Gezondheid
Na het laatste blog in juni 2021 was het stil. Een maand later werd ik namelijk aan de hernia geopereerd. Dit had ik een beetje onderschat want ik moest 6 weken zo goed als plat. Naast de hernia bleek er ook osteoporose te zitten wat ze hebben weggehaald. Gelukkig had ik lieve ouders en vrienden die omstebeurt de cavia’s verschoonden. Zo konden zij gewoon thuis blijven en ik van ze genieten. Toen ik net weer een week of twee wat dingetjes zelf kon, kreeg ik onuitstaanbare pijn in de buik. Half oktober werd mijn galblaas verwijderd, deze was flink ontstoken. Bij elke operatie is de Hydrocortison een probleem die goed in de gaten gehouden moet worden. Na twee dagen vertelde een arts assistent dat ik de dag erna naar huis mocht. Fijn zou je denken maar ik wist dat het niet verantwoord was in verband met de Hydrocortison. Er wordt niet aan protocol gehouden en de ervaring leert dat ik net iets langer en hoger via infuus Hydrocortison nodig heb. De arts assistent keek echt op mij neer en wilde ook niet in overleg met het Radboud. Uiteindelijk draaide dit uit op dat ik tegen hem zei ‘’Prima, maar dan ga ik vanavond naar huis want daar ben ik dus veiliger dan hier maar ik kan u verzekeren, voor zaterdagavond ben ik terug’’. Op dat moment was het donderdagavond en overstuur belde ik mijn ouders. Die wisten genoeg en kwamen meteen met een rolstoel de kamer binnenlopen. Ondertussen had ik mijn infuus er al uit getrokken en probeerde een andere arts de boel te bedaren. Die nacht lag ik bij mama in bed en zij keek steeds met haar horloge lampje of ik het nog wel deed. Ook Luna (hondje) likte steeds aan mijn hand en als ik dan haar aaide, was het weer goed. Zij voelt altijd heel goed aan als ik laag in mijn HC zit. Vrijdagochtend contact met het Radboud en een schema gemaakt. Jan haalde mij vrijdagavond op en zo rond middernacht ging het mis en werd ik met de ambulance weer naar het ziekenhuis gebracht. Buiten de HC was er nog iets mis. Weer werd er niet geluisterd en mocht ik na een aantal dagen aan de antibiotica naar huis. Enkele dagen later, weer in het ziekenhuis op controle en namen ze mij gelijk weer op want ik had gelijk; er was iets mis. Er was een flink abces ontstaan dat uiteindelijk gedraineerd moest worden. Uiteindelijk ben ik in vier weken drie keer opgenomen geweest. Elke keer werd er niet geluisterd en een eigen plan qua Hydrocortison getrokken. Dat is ook één van de redenen waarom ik weer wil gaan bloggen. Addison patiënten worden niet voldoende gehoord waardoor het vaak genoeg mis kan gaan. En wat als er iemand daadwerkelijk overlijd omdat er gewoon te weinig kennis is?! Na deze opnames klopte er nog steeds iets niet. Er zat namelijk nog steeds onder mijn linkerborst een grote bult die maar niet weg ging. Uiteindelijk bleek dit een buikbreuk te zijn veroorzaakt tijdens het verwijderen van de galblaas. Je kan het vergelijken met een liesbreuk en deze zou dus ook weer verholpen moeten worden. Maar eerst het belangrijkste; bijkomen van dit avontuur en ons voorbereiden op de mooiste dag van ons leven. Voorbereiding trouwdag Tijdens al deze opnames en hectiek was er ook nog een huwelijk dat geregeld moest worden. Tijdens de opnames was ik dus ook nog bezig met dingen regelen als een DJ, een feestlocatie, de dagindeling etc. Hoewel ik nooit wilde trouwen, wilde ik het nu dan ook gewoon goed doen op de manier zoals wij wilden en konden. Op 2-2-’22 zouden wij trouwen en op 19-2-’22 zou het feest plaatsvinden. Omdat we natuurlijk echt rekening moeten houden met mijn belastbaarheid besloten we het zo te doen. Hoe dichter de datum dichterbij kwam, hoe meer alles op z’n plek viel. We zaten natuurlijk nog in de Corona periode dus moesten we wel aan een paar regels houden. Elke keer zei ik ‘’het komt wel goed’’ en dat kwam het ook want net voor de datum van het feest, gingen de regels er van af. Het blog over de mooiste dag van ons leven, komt morgen online!!! Met natuurlijk een paar mooie foto’s. Nog steeds als ik terug denk aan deze dag krijg ik vlinders in mijn buik. Veel liefs & xxxx Kim
0 Comments
Leave a Reply. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |