Dit keer geen blog vanuit mijn eigen bed of bank maar vanuit een bed op een koude witte ziekenhuiskamer. Vandaag is het OGTT onderzoek in het Radboud en wat moet je doen als je niet mag slapen en afleiding nodig hebt?! Juist een blog schrijven dus. Pap is zoals altijd bij mij en werkt ondertussen op zijn laptop, de voordelen van internet en overal kunnen inloggen. Het was vanmorgen al vroeg, om 7.15u kwam pap binnen. Pap vroeg ‘Ga je mee?’. Nog niet zo lang wakker en al knorrig door mijn knorrige maag reageerde ik ‘Nee, ik dacht dat jij dit wel even voor mij zou doen dus ik blijf lekker hier’. Ik weet zeker dat als het zou kunnen, hij het met liefde en plezier zou doen. Als we de kamer binnenkomen is er ook al een andere patiënt, vergezeld door haar moeder. Wat zouden we toch onder onze ouders moeten dacht ik.De verpleegkundige komt binnen en stelt zich voor. Tot 11u staat zij helemaal tot mijn beschikking. Ze is erg duidelijk in wat er gaat gebeuren en wat ze gaat doen. Als ik aangeef dat ik liever het infuus op mijn hand wil geeft ze aan het het beter is in de elleboogplooi dus dan doen we dat maar. Ze zorgt ervoor dat ik comfortabel kan liggen. Er komen, zoals ik wel verwacht had, allerlei herinneringen omhoog aan de IC tijd, vooral het infuus prikken zorgt ervoor dat ik even een paar keer goed moet slikken en dat is niet omdat het pijn doet. Ook de geur van de desinfectans roept herinneringen en beelden op. Na een half uur moet ik een mierzoet drankje drinken. ‘Het beste is om het in een keer op te drinken’ dus dan doen we dat maar. Als ik de laatste slok heb doorgeslikt zeg ik kei hard ‘Gadverdamme’ en meteen erachteraan ‘Sorry’ waarop de verpleegkundige, de andere patiënt en haar moeder zeggen ‘Het is niet erg hoor’. De naam van dit blog ‘Vier het leven’ heeft vrij weinig te maken met wat ik hierboven beschrijf. December is DE feestmaand van het jaar en naast de feestdagen zijn er nog allerlei feestdagen, allerlei verjaardagen, zo zijn bijvoorbeeld onze beide moeders jarig, pap & mam zijn 34 jaar getrouwd en opa & oma zijn 55 jaar getrouwd. Ook zijn Jan en ik 1e Kerstdag alweer twee jaar samen. December is een enorm drukke maand die ik eigenlijk liever oversla want het kost enorm veel energie. Het OGTT onderzoek had ik dan ook liever niet nu gehad maar aan de andere kant, het kan maar gedaan zijn. Naar verjaardagen ga ik eigenlijk niet. Als iemand van de familie jarig is, dan ben ik er wel maar dan pas ik daarop wel alles aan. Bij pap en mam heb ik een plekje om mij terug te trekken en kan ik rustig op bed of de bank liggen. De kinderverjaardagen probeer ik altijd wel eventjes een uurtje te gaan maar ook dan is het aanpassen en gaan we bijvoorbeeld al vroeg zodat het niet druk is. Afgelopen weekend hebben we mam’s verjaardag gevierd, ons eigen gezin, opa, oma en mijn oom. Aankomend weekend vieren we bij mijn ouders het 55 jarig huwelijk van opa & oma. Ondanks het onderzoek zal ik er zijn en zal de bank mijn bedje zijn. Zowel van opa & oma als van pap & mam een enorme prestatie. Tegenwoordig wordt de handdoek geregeld na een paar jaar al in de ring gegooid. In goede en in slechte tijden, in ziekte en gezondheid, ze slaan zich overal doorheen. Afgelopen weekend besefte ik mij weer hoe fragiel en kwetsbaar het leven is en wij als mens zijn. We moeten leven in het nu en moeten genieten van alle momenten die we hebben met onze dierbare want het kan zomaar ineens voorbij zijn. De tijd vliegt voorbij en het is lastig om te zien hoe opa & oma ouder worden. Net als Jan z’n ouders zijn opa en oma dik in de 70 en bij ouder worden komen er ook gezondheidsproblemen om de hoek kijken. Zo heeft opa ernstige COPD en is oma zo nu en dan even flink de weg kwijt. Des te meer reden om blij te zijn dat we elkaar deze maand extra vaak zien, samen genieten en een extra dikke knuffel. En ondanks de drukte is het toch ook weer erg gezellig. Gezellig samen zijn, de versierde kerstboom, de extra lichtjes en andere kerstdingetjes. Afgelopen maandag heb ik op mijn gemakje het kerstboompje versierd en alles neergezet. Net als vorig jaar heb ik weer een foto gemaakt van de kerstboom met de beestjes erbij en die is zó leuk geworden maar die krijgen jullie nu nog niet te zien. Na twee en een half uur zit het erop en mag ik eindelijk wat eten. Als ik sarcastisch zeg 'Nou, wat zie ik er toch geweldig uit!' antwoord pap 'Nou, ik vond je er vanmorgen ook al niet fris uitzien'. Hop hop, chop chop, gas erop en lekker naar huis. Onderweg naar huis val ik in de auto al in slaap. Nu thuis en op naar bed. In mijn hoofd ben ik met allerlei blogs bezig over wensen, over dromen, over accepteren. Eigenlijk over van alles en nog wat maar het kost gewoonweg erg veel energie maar wat in mijn hoofd zit, gaat er niet zomaar uit en komt vanzelf op papier. Een heel fijn weekend en vier het leven, neem een extra drankje en proost! Veel liefs & xxxx
6 Comments
ilone
9/12/2016 14:00:02
Lieve Kim,
Reply
Kim
9/12/2016 16:55:56
Lieve Ilone,
Reply
Henny Oogjen
17/12/2016 20:03:56
Wat een enorm sterke vrouw ben je! Ik heb nog lang niet alles gelezen, maar heb nu al bewondering voor je!
Reply
Kim
23/12/2016 17:46:12
Super lief Henny, dankjewel voor het compliment!
Reply
Maria
21/12/2016 16:42:07
Hoi Kim, jij kan inderdaad mooi schrijven. Je vader heeft gelijk. Ga een boek schrijven. Als je het klaar hebt, wil ik het graag lezen!!😃
Reply
Kim
23/12/2016 17:48:48
Hi Maria,
Reply
Leave a Reply. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |