Het was maandagavond, we lagen met z’n drieën op bed. Sinds Puk’s overlijden op zaterdagavond was Snow rustig, heel rustig. We merkten aan haar dat ze écht niet haar zelf was. Ze was ook aan het zoeken, rende niet meer het bed rond, deed haar gekke hupje niet meer en lag als een vod bij mij op schoot. Ook dronk ze amper en buiten het verse groenvoer, leken de brokken of een lekkere honingstaaf het ook niet te doen. Oké, Snow heeft iets nodig en ik wilde graag iets voor haar doen. Snow en Puk lagen eigenlijk nooit tegen elkaar aan maar misschien is het wel fijn voor Snow om haar een huisje te geven, voor ’s nachts want hoewel de kooi vanaf zaterdagavond langs mijn bed moest staan zodat ik haar in de gaten kon houden, kan dat niet als ik alleen ben. Een huisje dus want eerlijk gezegd zag ik de voordelen van één cavia ook wel… Dinsdagochtend moest ik voor de Acnes behandeling naar Eindhoven. Vlakbij het ziekenhuis zit een grote Boerenbond dus we besloten maandagavond daar na het ziekenhuisbezoek te gaan kijken voor een huisje. Zo’n ding die je in een rondje kan neerzetten, gemaakt van houten takken, dat zal ze heus wel fijn vinden. Deze Boerenbond heeft écht te gekke hokken en de beestjes hebben genoeg ruimte. Als ik naar de hokken toe loop en naar boven kijk, zie ik in het bovenste hok in een hoekje een klein zwart bolletje zitten, doodstil met haar oogjes dicht. Er staat op ‘vrouwtje’ dus ik zeg tegen Jan ‘Het is een vrouwtje én ze is nog jong’. Naast haar zaten in een ander hok vier drukke, ook knappe, mannetjes. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |