Dit is voorlopig écht de laatste keer dat ik jullie met trots voorstel aan ons nieuwe gezinslid. Tenzij het een baby is maar die kans acht ik zeer klein haha! Het is een jongetje, hij is geboren op 22 maart 2017 en hij heet Dino! Toen Nala kwam, werd eigenlijk geadviseerd om een mannetje erbij te nemen in plaats van een vrouwtje. Maar… Ik werd verliefd op Nala en Nala was nou eenmaal een meisje. Het is beter om een mannetje bij een groep vrouwtjes te zetten. Maar dat houdt natuurlijk wel in dat je het mannetje moet laten castreren. Een mannetje castreren kan heel vroeg maar meestal wordt het wat later gedaan. Daarna moet het mannetje nog zo’n 6 weken apart zitten omdat de zaadcellen daarna pas niet meer actief zijn. Al met al ben je dan wel even een poosje bezig en de castratie kost natuurlijk ook geld. Het idee dat ik graag een echt baby caafje wilde, viel dus af.
Vanaf het moment dat Nala erbij kwam, merkte ik dat Coco begon te veranderen. Aan de ene kant ten goede maar aan de andere kant leek ze zo nu en dan downer. Het kan natuurlijk ook gewoon haar karakter en aard zijn, wat ik ook wel denk. Coco was vanaf dat moment het derde wiel aan de wagen. Al snel kwam ik erachter dat een even aantal beter is. Vanwege de problemen met Snow zou een mannetje ook beter zijn zodat zij gemeenschap kan hebben. En geloof mij, dat doen ze! Steeds meer kreeg ik de gedachte ‘Ik moet in het belang van de meiden denken, niet in mijn eigen belang’. In mijn eigen belang is het natuurlijk beter als het bij drie zou blijven. Voorbeeld: vier passen er immers helemaal niet in het rollator mandje. Al wordt Nala ook écht een grote dame. Afgelopen dinsdag plaatste ik een oproepje op het Caviaforum en daar kwamen natuurlijk genoeg reacties op. Een skinny caaf zoals ik in eerste instantie wilde, viel toch af. Een fokster in de buurt reageerde dat ze een beertje van 5 maanden ‘over’ had. Hij hoefde niet weg maar mag naar een ander huisje zolang hij het maar goed zou krijgen. Ze kan natuurlijk niet alles houden. Ik vroeg meteen meer informatie en zag de foto’s. En ja hoor, bij deze foto’s kwam weer dat ‘wauw’ gevoel. Hij is echt prachtig! Ze gaf ook aan dat als ze geweten had dat hij zo mooi zou worden, ze hem niet had laten castreren. Ik legde de situatie uit en vroeg of hij een weekje mocht komen logeren maar dat ik hem niet kon komen halen. Dat was geen probleem en een uurtje later stond ze aan de deur, met Rio zoals Dino’s geboortenaam is maar ik wilde natuurlijk een vierletter naam. We spraken af dat ik morgen zou laten weten of hij hier mocht blijven wonen. Morgen heeft Snow namelijk een afspraak met de dierenarts en daarna wilden we pas een beslissing maken. Ze zette hem erbij en meteen begon Snow te wiegen en haar kont ging in de lucht. Eventjes was het vechten maar ook likte Snow heel lief z’n oren uit. Het was gewoon echt vertederend en ik kreeg een brok in mijn keel. Later werd er nog even flink gevochten tot bloedens aan toe en plukken haar vlogen door de lucht alsook Snow en Dino. Ook de nacht van dinsdag op woensdag hoorde ik ze geregeld vechten. Voor Snow is het ook moeilijk want ineens is daar een groter (907 gram) beertje die de leiding over de groep wil. Woensdagavond zette ik ze samen in het kleine kamertje. Ineens liet Snow het toe en besteeg hij haar. Hierna was het vechten klaar en leek Snow hem te accepteren. Nadat hij donderdag de hele dag achter Coco aan liep, liet Coco het op vrijdagochtend ook toe. En gisteren, gisteren was Nala aan de beurt. Al had ik het idee dat ze niet helemaal weet hoe het moet. Nala vond het vanaf het begin allemaal wel heel spannend en ik kan zien dat ze erg moe is, allemaal trouwens. Coco vind het allemaal wel prima en lag al meteen zij aan zij tegen hem aan. Nog even iets grappigs. Mijn ouders komen altijd op dinsdagavond en ik had niet geappt en dus niets gezegd. Dino zat in de kast en de drie dames in de ren. Ik zit aan de tafel en mam komt binnen. Ze komt tegenover mij staan en zoals altijd, kijkt ze eerst naar de meiden en zegt ze ‘Haaaai meisjes’. Ze kijkt in de ren en kijkt naar de kast en zegt ‘Heeee Snowtje, zit jij lekker…’. Ze kijkt mij aan, kijkt naar de ren en zegt ‘Maar dat is Snow helemaal niet!!!’. Ze kijkt weer naar mij en zegt ‘Waar komt die nou vandaan?!’. Ze loopt naar Dino toe en haalt hem aan. Daarna heeft hij heerlijk met zijn nieuwe mensenoma geknuffeld! Pap heb ik maar even een foto’tje geappt. Ook Jan zei ‘En jij beslist dat tegenwoordig alleen?!’ maar we hadden het er al een tijdje over of er een vierde bij zou kunnen. Jan heeft enorm gebaald want hij kon natuurlijk pas op vrijdagavond kennismaken met hem. Dino is een Wit-Saffraan Roodoog. Hij heeft in zijn gezicht Saffraan maar voor de rest is hij helemaal wit. Het kan zijn dat er onder het wit nog Lilac verstopt zit. Hij is ontzettend lief en heel erg knuffelig maar hij is ook heel erg nieuwsgierig en leert snel. Ook hij komt lekker zijn groente halen. Het dagelijkse vitamine C pilletje wil hij alleen nog niet hebben maar hopelijk komt dat ook snel. Eigenlijk zouden we dus morgen beslissen of hij zou mogen blijven maar donderdagavond was eigenlijk wel duidelijk dat hier zijn gouden mandje staat en vrijdagavond heb ik dit ook bij de fokter aan gegeven. Zoals ik al zei moet ik in het belang van de meisjes denken en zelf heb ik ook de klik met Dino en ben ik zo trots en verliefd. Het maakt niet uit wat er morgen gebeurt of wat er blijkt; Dino hoort hier. Dit is weer zoiets waarbij je denkt ‘Dit heeft zo moeten zijn’. Bij de fokster was hij ook de leider over drie dames. De fokster heeft ook meermaals aangegeven dat ze er zeker van is dat hij hier een goed leven gaat hebben en dat ik erg goed met ze ben en voor ze zorg. Al een aantal keren heeft ze mijn berichtjes op het forum gezien maar ook de filmpjes van Snow. Dinsdag vond ze het ook duidelijk moeilijk om afscheid te nemen. Ze woont in de buurt dus ik heb ook gezegd dat ze altijd welkom is om te komen knuffelen. En het voordeel; het is ook leuk om te kletsen met iemand die net als ik zó ontzettend gek op caafjes is! Het is ook écht zo dat een groepje dames rustiger wordt met een heer erbij. Snow kibbelt veel minder al laat ze wel aan Nala merken dat zij nog steeds de baas is. Lieve Nishada, ontzettend bedankt dat Dino bij mij mag komen wonen!!!! Zoals beloofd ook nog een foto van de kast nu die helemaal klaar is! Ik ben zo ontzettend trots op hun huis maar ook op Dino en zijn Ladies! Villa Caaf is geopend en compleet! De update over Snow, zet ik morgen op de Facebookpagina. http://www.facebook.com/KimBeadingME Heel veel liefs & xxxx Whiepjes en likjes van Dino & z’n ladies
2 Comments
Wilma
20/8/2017 17:51:11
Wat een geweldig viertal. Ik hoop dat het goed blijft gaan, al verwacht ik dat wel. Misschien (hoopvol) gaan de dingen nu eens ten goede keren. Lees al een tijdje mee en had ook caafs die ik vanwege longproblemen moest wegdoen. Helaas ook meerdere lichamelijke problemen maar dat mag de pret niet drukken. Vind je een kanjer zoals je het doet. Zowel met je caafjes als met je leven. Heel veel liefs en kracht.
Reply
Leave a Reply. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |