Dezelfde dromen blijven de revue passeren. Dromen die in de loop der jaren zich in mijn bewustzijn hebben genesteld. Dromen die mij boos maken, dromen die mij een gevoel van machteloosheid geven, dromen die mij laten inzien hoe moeilijk het soms is, dromen die mij pijn doen, dromen die mij verdrietig en droevig maken, dromen die… Tja, dromen die er nu eenmaal zijn en ze zullen een betekenis hebben, een reden waarom ze er zijn. Inmiddels ben ik wel aan die dromen gewend maar toch vraag ik mij weleens af waarom die dromen ineens weer voorbij komen. Zoals Marco Borsato zingt ‘’de meeste dromen zijn bedrog’’, toch?
Één van deze dromen komt sinds het begin van 2012 geregeld langs. Het is donker en ik kan niet ver vooruit kijken. Ik voel het water onder mij deinzen en besef dat ik in een bootje zit. Voor mij liggen roeispanen, twee stuks. Verder ligt er niets in het bootje en het is zo pikdonker dat ik zelfs het water voor mij niet kan zien. Ik ben totaal mijn oriëntatie kwijt en ik weet ook niet waar ik ben. Het is muisstil, zo muisstil dat ik zelfs –als het kon- een muis niet zou kunnen horen lopen. Ik voel mij alleen en ik heb totaal geen idee wat ik moet doen, moet ik wachten totdat iemand mij vindt? Moet ik beginnen met roeien? Wat gebeurt er met het bootje als ik beweeg? Waar ben ik in hemelsnaam beland en hoe? Allerlei vragen waarop ik het antwoord niet weet. Het spreekwoord ‘’roeien met de riemen die je hebt’’ is wel heel toepasselijk en ik besluit dan ook de roeispanen te pakken en te gaan roeien. Op het moment dat ik de roeispanen pak en in het water laat zakken krijg ik het gevoel dat het wel goed komt. Ik roei een paar keer heel hard en het doet ontzettend pijn aan mijn armen waardoor ik beide roeispanen uit mijn handen glippen. Ik kijk over de rand van het bootje en alsof er een soort licht schijnt in het water zie ik de roeispanen steeds dieper en dieper het water inzakken waarna ik in complete paniek raak… Hoe deze droom verloopt heeft in zekere zin wel overeenkomsten met hoe ik mij gevoeld heb. Op een gegeven moment, in 2012 toen alles stopte, heb ik mij heel vaak afgevraagd hoe ik in hemelsnaam in de situatie waarin ik toen zat, verzeild ben geraakt, hoe ik ineens zo ziek kon worden en hoe alleen ik mij daarin heb gevoeld en nog steeds soms wel. Het gevoel dat van ‘’het komt wel goed’’ dat je krijgt als er verbeteringen/ veranderingen in je situatie voordoen of het gevoel van machteloosheid en paniek dat je krijgt omdat de handvaten die je hebt ineens verdwijnen. Ik heb weleens gehoord dat dromen de verwerking van de dag is of de verwerking van gebeurtenissen. De meeste dromen zijn bedrog maar deze betreffende droom toch waarschijnlijk niet. Liefs & xxxx
0 Comments
Leave a Reply. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |