Januari 2022 was zo rustig mogelijk - wel met twee vrijgezellenfeestjes - en regelden we de laatste dingen voor onze trouwdag op 2-2-’22. Ik sliep die avond bij mijn ouders en al vroeg ging de wekker. Jan werd thuis geholpen door mijn broertje en schoonzusje. Zij maakte ook hele mooie foto’s van Jan z’n voorbereiding en de cavia’s met de ringen, onbetaalbaar! Bij mijn ouders thuis en de rest van de dag maakte een vriendin de foto’s. Tijdens het klaarmaken was alles relaxed en rustig. Ik had alles zelf geregeld dus wist dat het goed was. Totaal geen zenuwen. Mijn zus en mijn moeder hielpen mij in de jurk terwijl de familie zich bij mijn ouders verzamelden. We liepen iets uit dus Jan moest een rondje extra rijden. Terwijl iedereen buiten stond, ik de autodeur hoorde en iedereen klapte terwijl Jan uitstapte, begon ik ontzettend te huilen. Ik deed de deur dan ook huilend open en daar stond hij, zo mooi in zijn pak. Iedereen zag er super uit maar de twee dochtertjes van mijn zus met hun mooie jurken en kleine boeketjes blonken toch echt wel uit. We stapten in de Engelse taxi en reden naar de locatie. De daggasten hadden zich daar verzameld en stonden als een halve maan opgesteld toen wij aan kwamen rijden. Toen we uitstapten en ik iedereen zag, kwamen de tranen weer. Het was zo bijzonder en fijn dat iedereen er was. Zelfs drie dames van de thuiszorg waren erbij, dat was ook wat we graag wilden. De moeder van een goede vriendin trouwde ons, ook dat was graag wat we wilden. Ondanks dat we twee, eigenlijk drie, hele belangrijke mensen miste, was het heel mooi. Mijn oma en Jan z’n moeder konden er vanwege dementie niet bij zijn en opa was is 2019 overleden. Ik droeg een ketting van oma en de as van opa in een armband, zo waren ze er voor mijn gevoel toch bij. Pap en mam gaven mij samen weg en tijdens de ceremonie was er plek voor een lach en een traan. Een lach ook omdat één van de nichtjes lekker met een stoeltje aan het lopen was. Na de ceremonie hebben we taart gegeten en wat gedronken. Daarna met heel het gezelschap foto’s maken en toen hebben we afscheid genomen van onze vrienden. Daarna ging Jan met zijn familie naar ons huis, ik ging met mijn oom en ouders naar mijn ouders om daar de middag te slapen. Daar lag ik dan op mijn bedje, op mijn rug, stijf in mijn trouwjurk en toch heerlijk slapen want zo’n ochtend was toch wel uitputtend. Om 18u kwamen we met de familie weer samen bij het restaurant waar we onze eerste dates hebben gehad. Daar hebben we genoten van een diner. Eenmaal thuis hielp mam mij uit mijn trouwjurk en zijn we eigenlijk meteen gaan slapen. De dagen hebben we vooral kaarten open gemaakt en genoten van de mooie dag, oja, en natuurlijk veel slapen.
Omdat we heel graag een foto wilden met Jan z’n ouders zijn we na een paar dagen naar Hilversum gereden. Bij senior in het appartement kleedde we onszelf om en ging de jurk en het pak weer aan. We liepen van het appartement naar de afdeling waar Johanna woonde en we waren echt een attractie. Senior vertelde iedereen trots dat zijn zoon was getrouwd. Het was mooi om al die reacties van de ouderen te zien. We hadden gevraagd of ze Johanna een beetje mooi wilden aankleden en haar haar een beetje netjes wilde doen. Helaas was dit niet gebeurd maar goed, het ging om de foto. Johanna zat ik haar rolstoel en ik ging voor haar staan. Bewonderend keek ze mij aan en zei ‘’Wat ben je mooi!’’. Ze snapte alleen niet dat we al waren getrouwd en zij daar niet bij was geweest. We hebben foto’s gemaakt en even met z’n viertjes van elkaar genoten. Na dit bezoek had ik twee weken de tijd om even van alles bij te komen en die had ik ook zeker nodig. En toen; het feest. Om alles zo rustig mogelijk te laten verlopen, gingen wij op vrijdag al naar het hotel. Dat weekend hadden we de bruidssuite tot onze beschikking. Zo kon ik tussendoor of tijdens het feest rusten als het nodig was. Op vrijdagavond hebben we heerlijk met mijn ouders in het hotel gegeten en daarna zijn Jan en ik in het bad gegaan. Ik had alleen een beetje te veel shampoo erin gegooid, dus het was één en al sop. Maar goed, een bacootje voor Jan en een watertje voor mij erbij en het was prima. Op zaterdagochtend hebben we alle ballonnen opgeblazen en terwijl ik in de middag sliep heeft Jan met hulp van mijn ouders de zaal versierd. Na het slapen even snel iets eten en toen begon het aankleden weer. De jurk en het pak zijn in ieder geval goed gebruikt want voor de derde keer ging de trouwkleding weer aan. Toen ik van de hotelkamer naar de zaal liep, zaten er een aantal mannen aan de bar een biertje te drinken. Toen ze mij zagen begonnen ze te klappen en ik wilde alleen maar in een kruipen. De zaal zag er super uit! De DJ had alles staan, het grote scherm was uitgeklapt, laat iedereen maar komen! Langzaamaan kwamen de gasten binnen. Toen iedereen binnen was, nam ik het woord. Ik had het geoefend maar ik hield het natuurlijk niet droog. Pap had een slideshow gemaakt zodat iedereen - die er op de dag zelf niet bij waren geweest - kon zien hoe wij de dag beleefd hadden. Aan het einde kreeg iedereen een borreltje - appeltaart (een borreltje die smaakt naar appeltaart en die we vaak tijdens het uitgaan dronken) en proosten we op het leven, de liefde en vriendschap. Het liedje ‘’laten we proosten’’ van Guus Meeuwis werd afgespeeld. Papa nam mij aan de arm en we begonnen te dansen. Jan wilde niet dansen want die heeft totaal geen ritme maar daar had mama natuurlijk geen boodschap aan. Pap fluisterde in mijn oor dat hij trots was en nog steeds als ik het filmpje terug zie, wordt ik geëmotioneerd. Hierna hielp mam mij mee omkleden en ging er een makkelijkere jurk aan. Het was een leuk en gezellig feest met zo’n 50 gasten. De avond eindigde met veel dronken mensen waaronder een hele maar dan ook hele dronken Jan. Met een puntkam heb ik zijn veters losgepeuterd terwijl hij boven het toilet hing! Op dat moment niet zo leuk maar achteraf kunnen we er zo om lachen. We kunnen echt zeggen dat we een super bruiloft hebben gehad. We hebben het anders dan anders gedaan maar op onze eigen manier waardoor het haalbaar was om te doen. Natuurlijk was ik daarna steeds helemaal uitgeput en ziek, de PEMS komen gewoon maar ik heb het wel gedaan. Het waren zulke mooie, bijzondere en speciale dagen waarop de liefde alleen maar sterker werd. In april hebben we een klein huwelijksreisje gemaakt naar Rhenen. Ik wilde heel graag de panda’s zien en dat hebben we dan ook gedaan. Ook dit natuurlijk weer op onze manier met een hotel en twee overnachtingen om het haalbaar te maken. Met het park hadden we kunnen regelen dat we tussen de middag naar het hotel konden om daar te rusten om vervolgens eind van de middag het andere deel van het park te zien, dit was heel erg fijn! Op de terugweg zijn we bij mijn oma gestopt en hebben we foto’s van de huwelijksdag laten zien. En hoewel oma toen al ver dementerend was, leek er wel wat herkenning te zijn en moest ze lachen. Ze wees naar een foto en zei ‘’mooi’’. Dat was heel bijzonder en zal ik nooit meer vergeten! Veel liefs & xxxx
0 Comments
Leave a Reply. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
April 2024
Categorieën |