Kennen jullie het gezegde ‘’Brabantse nachten zijn lang’’?! Nou, vroeger waren de Brabantse nachten lang op een leuke en gezellige manier. Als ik zo’n 15 jaar terug denk, ja, dat waren echt gezellige en leuke Brabantse nachten in onze stamkroegen in Zeelst of op Stratumseind in Eindhoven. Of ik nou stomdronken was, of met een speciale gelegenheid zoals Carnaval of Zeelst Kermis een jointje hadden gerookt of broodnuchter omdat ik de ‘’Bob’’ was, het maakte niet uit; het was ALTIJD gezellig en leuk! De dag erna wakker worden zonder ergens last van te hebben, met kleine katers of grote tijgers maar nu… Sinds de laatste IC opnames en de PTSS en PIC syndroom volop aanwezig zijn, kunnen de nachten écht vreselijk zijn. Het is net na middernacht en ik schrik voor de zoveelste keer wakker. Inmiddels sliep Jan ook want eerder toen hij nog wakker was, werd ik al een paar keer schreeuwend wakker. Ik heb weer gedroomd over de IC. Ik hoor de geluiden, zie de lampen en voel wat ik voelde. De hersenspinsels waar ik eerder over heb geschreven of er wordt gediscussieerd of ik het wél waard ben om te behandelen. Dat is een discussie die niet gevoerd is maar toch steeds in mijn hoofd blijft spoken, letterlijk dus.
Ik besluit om toch maar uit bed te gaan. Jan heeft z’n rust hard nodig en als zijn slaap iedere keer onderbroken wordt, is dat ook niet goed. Roxy heeft door dat ik er uit ga dus komt voor het hekje kijken. Eerst ga ik bij haar op de grond zitten maar waarom op de harde koude grond als ik ook op de bank kan liggen!? Ik kan mijn ogen bijna niet openhouden dus ik zet een film aan; Belle en het Beest. Geen probleem als ik in slaap val, lekker makkelijk weg te kijken en luisteren en gewoon niet nadenken. Roxy valt al snel weer in een diepe slaap en ik blijf hangen tussen wegdommelen en weer film kijken. Rond half 2 is de film afgelopen dus ik kruip weer naast Jan in bed. Hopelijk val ik nu in slaap en dan ook totdat de wekker gaat. De ochtend ervoor werd ik ook al om 6u wakker met knallende hoofdpijn. Mijn lichaam heeft rust nodig maar mijn geest geeft het niet. Het was ook te optimistisch om te denken dat de rest van de nacht goed zou gaan. Ik val al snel in slaap maar ook al snel wordt ik weer schreeuwend en in paniek wakker. Jan wordt er ook wakker van en moet mij vasthouden. Het maakt ook niet uit wat hij vast heeft, mijn pyjama, mijn hand of gewoon een hand op mijn rug; als ik hem maar voel. Germ, doordat we aparte bedden hebben, ligt hij ook nog eens in de spleet. Tot half 4 val ik steeds in slaap om vervolgens huilend, in paniek en badend in het zweet wakker te worden. Op een gegeven moment gaat Jan naar het toilet terwijl ik net weer weggedommeld was. Weer schrik ik wakker en vraag in paniek "waar ga je heen?!’’ waarop hij antwoordt dat hij alleen eventjes naar het toilet gaat. Huilend loop ik naar de woonkamer en zeg dat ik weer op de bank ga liggen. Jan wordt een beetje pissig en zegt ‘’nee zeker niet, jij slaapt gewoon in bed’’. Ik neem wat extra slaapmedicatie en gelukkig val ik goed in slaap. Het is gelukkig weekend maar als Jan moet rijden, kan hij zulke nachten natuurlijk niet gebruiken… Zonder het schreeuwen kan ik het redelijk voor hem ‘’verborgen’’ houden en hoort hij in de ochtend pas dat het weer een slechte nacht was. Meestal met ‘’alleen paniek en tranen’’ ga ik eventjes uit bed, drink wat en kijk wat op mijn telefoon. Jan krijgt er dan weinig tot niets van mee en dat is ook hoe het hoort. Het schreeuwen is wat hem wakker maakt en waarvan hij wakker schrikt. Gelukkig zijn er ook betere nachten en goede nachten! De Brabantse nachten van vroeger vond ik een stuk leuker in ieder geval! Aankomende week is de volgende afspraak met de psycholoog. Het is heel fijn dat er vanuit het ziekenhuis wordt meegedacht en een overblijfsel van de Coronatijd; videobellen is geen probleem. Dit scheelt een hoop energie en geregel om van en naar het ziekenhuis te komen. Hopelijk wordt het een goed gesprek. Veel liefs & xxxx Kim
2 Comments
Henriëtte
3/3/2024 13:15:02
Ik voel met je mee, hoop dat komende nacht een betere wordt, zal ervoor duimen. 💤
Reply
Houtje
3/3/2024 15:51:17
Ik voel met jou mee daar ik weet wat het is tot mijn spijt. Hoop dat de pysch snel hulp voor jou kan opstarten zoals EMDR. Het is hier 2 die nu lijden bij jou en weet zeker dat jullie te veel om elkaar geven om zo door te gaan. Heel veel sterkte en hoop dat de nachten sneller korter zijn voor jou (& Jan natuurlijk), want jij bent het meer dan waard.
Reply
Leave a Reply. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
April 2024
Categorieën |