Met een kop thee en Puk die heerlijk op schoot ligt te slapen ben ik mij aan het bedenken waar ik ga beginnen, mijn moeder zou zeggen 'Kim, begin bij het begin' dus daar gaan we... Begin van dit jaar woonde ik net op mijzelf, ik begon mijn draai te vinden en realiseerde me dat ik helemaal niet meer blij met mijzelf was en niet fijn in mijn vel zat. In 2014 gestopt met roken en wat aangekomen. Ik besloot dat ik wilde afvallen maar dat is nog niet eens zo gemakkelijk want zoals gezonde mensen kan ik niet zeggen 'Ik ga weer sporten'. De trap op lopen in mijn appartementencomplex is al topsport. Al snel viel de keuze op het Cambridge dieet waarover ik al een aantal jaar geleden had geïnformeerd. Met goedkeuring van mijn behandeld arts kon ik beginnen en het ging super. Ik viel af en begon mij weer fijn in mijn vel te voelen, ik voelde mij mooi en kon mij makkelijker bewegen. Wel kreeg ik meer pijnklachten omdat natuurlijk mijn gewrichten en botten niet meer beschermd werden door een laag vet. Ik heb nog steeds erg veel moeite met het acceptatie proces en hoewel ik daar ook weleens kleine stappen vooruit in maak, zijn er ook dagen waarop ik drie stappen terug daarin doe. De rolstoel heb ik deels leren accepteren want die rolstoel maakt het mogelijk dat ik even kan genieten van een fijne lentewandeling bijvoorbeeld. Op 24 juni was ik iets meer dan 25 kilo afgevallen. Die dag werd ik opgenomen met een blinde darm ontsteking. De ontsteking zat er al even en ik heb er te lang mee doorgelopen. De blinde darm was erg ontstoken en zat goed verkleefd maar het was eruit. Op 25 juni mocht ik naar huis en wat was dat fijn, na 24 uur stond ik helemaal klaar om te gaan want ik had het wel weer gezien. We wisten dat dit een gigantische impact op mij zou hebben. Stoppen met het Cambridge dieet en weer gewone voeding want later kon ik de Cambridge wel weer oppakken. Met de wetenschap van dit moment kunnen we zeggen dat ik een zeer zeldzame complicatie van een blinde darm ontsteking kreeg. Op 2 juli werd ik doodziek, maar dan ook echt doodziek. De huisarts liet een ambulance komen want ze wist het ook niet zo goed. Vanaf dat moment weet ik zelf ook nog maar flarden, helaas zal het bij mijn vader en ook de rest van de familie op het netvlies gebrand staan. Op de SEH werd geconstateerd dat ik een miltbloeding had. Met 3 chirurgen hebben ze geopereerd en de milt verwijderd. Hierna ben ik naar de IC gebracht waarna mijn familie doodsangsten hebben uitgestaan. Maar.... IK BEN ER NOG! Na 6 dagen op de IC en 7 dagen op de gewone afdeling te hebben gelegen, mocht ik naar huis. Over mijn IC periode zal ik nog een aparte blog gaan schrijven omdat ik simpelweg vindt dat hier meer aandacht voor moet komen. Het was heerlijk om thuis te komen, herenigd te worden met mijn Puk, mijn Pukkekind wat had ik haar gemist zeg! Doordeweeks kreeg ik thuiszorg, die nog steeds twee keer per week komen. Langzaamaan kwamen alle lieve vrienden langs en zag ik de kaartjes die met de post waren gekomen. Het was emotioneel om mijn vrienden te zien, van twee kanten uit want ook hun hebben het als heftig ervaren. Mijn ouders kwamen elke avond langs ondanks dat mijn moeder ook op 24 juni aan haar schouder was geopereerd, ze namen een bakje eten mee want ja die bouwstenen hé. Nog steeds kookt mijn moeder ook twee dagen voor mij, geweldig is dat toch! Familie is voor mij heel belangrijk en een maand nadat ik thuiskwam, kregen we het geweldige nieuws dat onze familie zal worden uitgebreid... Joehoe, weer tanti! Het lichaam heeft tijd nodig en ik vind, na bijna 4 maanden, dat het wel klaar moet zijn maar helaas werkt het zo niet. Wel hebben ik en Jan gezellig met de familie gegourmet om hun op die manier te bedanken voor alles wat ze doen. Er zijn nog vervolgafspraken in het ziekenhuis naar aanleiding van wat er gebeurd is maar ook zijn we maandag in het ziekenhuis bij een internist geweest want sinds ik op de IC heb gelegen menstrueer ik niet meer, ook is er een verhoogde waarde wel 7x zo hoog als normaal van een bepaald hormoon. Vrijdag krijgen we de uitslag van het bloedonderzoek van maandag dan weten we ook wat de stap hierna zal zijn. Is het de impact van wat er is gebeurd of is er iets anders aan de gang?! Ook heb ik binnenkort weer een bel afspraak met mijn behandelend arts dus wie weet wat daar uit komt... Voor nu wil ik je een fijne avond wensen en je bedanken voor je interesse en tijd! Heel veel liefs & xxxx
6 Comments
Monique
28/10/2015 18:08:46
Zo trots op jou.. Dat je dit doet..
Reply
Kim
28/10/2015 19:10:26
Hou ook van jullie! Dank je wel! Xxx
Reply
Eveline
29/10/2015 00:12:13
Lieve Kim, Ik heb je een tijd niet gesproken en ben heel blij dat ik je via dit blog kan volgen. Wat goed dat je dit tich gestart bent. Ik heb zo veel bewondering voor je doorzettingvermogen, wat heb je weer enorm veel moeten meemaken zeg! Wat heftig voor jou en je familie 😳.
Reply
Kim
29/10/2015 11:28:31
Hi Eef, leuk dat je mij gevonden hebt en dank je wek voor je lieve woorden. Ik stuur je binnenkort even een mailtje, wil graag weten hoe het bij jullie gaat.
Reply
Ineke ter Maten
29/10/2015 09:39:34
Jeetje Kim..Ik ben trots op je en ik hou van je x
Reply
Kim
29/10/2015 11:29:16
Dank je wel voor je lieve woorden. Xxx
Reply
Leave a Reply. |
Begin 20 en ineens viel mijn leven ineen, diagnose ME/CVS en later ook de diagnose Fibromyalgie. Maar daarbij bleef het niet... Elke dag voer ik de strijd tegen en met mijn lichaam en probeer ik er het beste uit te halen. En dan... Archieven
Mei 2024
Categorieën |